Güle Güle Ferdi Başkan, Güle Güle Güzel İnsan

Güle Güle Ferdi Başkan, Güle Güle Güzel İnsan

Bir Sessizlik Kaldı Ardında

Ferdi Zeyrek yok artık…

Bu cümleyi defalarca yazıp sildim. Çünkü hâlâ kalbim, beynim, aklım kabul etmiyor, edemiyor. Ferdi Zeyrek’in ardından “vefat etti” demeyi cümlelere yakıştıramıyorum. Ama maalesef…

O elim kazanın olduğu günden beri Manisa ve ilçeleri  hatta Türkiye sessizliğe büründü. Sokaklardaki kalabalıklarda artık “gülümseyen bir adamın” eksikliği var. Çünkü Ferdi Başkan artık aramızda yok.

Manisa bugün sadece bir başkanını değil, bir kardeşini, bir dostunu, bir evladını yitirdi. Çünkü o, sadece bir belediye başkanı değildi. Bir yüzü, bir sesi, bir umudu temsil ediyordu. Birleştirici bir yürekti

O kara haberin geldiği bayramın birinci gününden beri Manisa aynı değil. Kaza gününden itibaren herkes akın akın hastane bahçesine geldi, parti ayrımı olmaksızın. CHPlisi, AK Partilisi, MHPlisi, İyi Partilisi, Anahtar Partilisi ve diğerleri adeta koşturdular hastane bahçesine. Dudaklar hep kıpırdıyor, eller semaya açılıyordu. Günler geceye, umutlar endişeye karıştı. Kulaklar hep gelecek iyi haberi bekledi.

Ama ne yazık ki o güzel insanı, o gülen yüzü, o içten selamı kaybettik.

Ferdi Zeyrek siyasetten önce insandı. Makamı ne olursa olsun, kibirle arasına kalın duvarlar örenlerden değildi. Mütevaziydi… Büyükşehir Belediye Başkanı olduğunda da, mahalle arasında çay içerken de aynıydı. Ona “başkanım” dendiğinde utanacak gibi olurdu bazen. Çünkü o hep “Ferdi” kalmak istemişti.

Ferdi Başkan, siyasi kimliğinden çok daha fazlasıydı. O, insanların göz hizasında konuşan biriydi. Koltuğundan çok kalbiyle yönetirdi bu şehri. Hangi partiden olursa olsun, herkesin sevgisini kazandı. Çünkü o, kırmadan, incitmeden, kavga etmeden de yol alınabileceğini gösterdi.

Kazanın olduğu gün Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, CHP Genel Başkanı Özgür Özel’i arayarak geçmiş olsun dilemesi, belki de Ferdi Zeyrek’in son birleştirici dokunuşuydu bu ülkeye.

Yoğun bakımda bile bir şeyleri onarmaya devam etti. Belki de son dersiydi bu hepimize:

İNSANİYET SİYASETİN ÖNÜNDEDİR.

Ferdi Başkan, gencecik yaşında aramızdan ayrıldı. 48 yaşındaydı… Ama bu kısacık ömre sığdırdığı güzellikler, on yıllarca konuşulacak. Çünkü onun izleri asfaltların, kaldırımların çok ötesindeydi. İnsanların yüreğine kazındı.

Ferdi Başkan, sen bu şehre sadece projeler değil, umut ve sevgi bıraktın. Kırmadan, ötekileştirmeden, kavga etmeden de siyaset yapılabileceğini gösterdin bize.

Ben gazeteci olarak yazmıyorum bugün bu satırları. Ben Ferdi Başkana bir veda yazısı da yazmıyorum. Bir arkadaşımı, bir kardeşimi uğurluyorum. Bir şehrin umuduna, bir gülümsemeye, bir “merhaba”ya veda ediyorum. Ve inanıyorum ki, Ferdi Zeyrek bu şehre sadece yollar, parklar, projeler bırakmadı. Bir ahlak bıraktı. Bir dil bıraktı. Bir iz bıraktı.

Çok erken oldu Ferdi… Daha dokunacağın hayatlar vardı. Ama biz inanıyoruz ki, senin bıraktığın yerden iyilikler büyümeye devam edecek. Çünkü sen, gönüllerde yaşamayı başaran ender insanlardandın.

Mekânın cennet olsun Ferdi Başkan.

Biz seni çok sevdik.

Seni unutan olursa, biz hatırlatacağız.

Adını duyan her yürek, bir tebessümle anacak seni.

Bu şehir, sana minnettar.

Mekanın cennet olsun Ferdi Başkanım…

Engin Akyüz